Abdurrahim Karakoç'un Hasan'a Mektup şiirinde geçen dizeler de zamanın geri döndürülemez olduğunu çarpıcı bir gerçeklikle anlatır:

Hastayı gömdükten sonra mezara
İlâç neye yarar, gene geç kaldık.

Hayatta zamanında söylenmeyen bir söz, atılmayan bir adım, tutulmayan bir el bazen geri dönüşsüz kayıplara dönüşür. Zamanın akışında insanlar değişir, duygular evrilir ve bazen içimizde kaldığını sandığımız bir parantez aslında zamanla kapanmış olur. Ama belki de her şeyin her zaman mümkün olmaması, vuslatı anlamlı kılan bir gerçektir. Belki de gecikmeler, kayıplar ve yarım kalan hikayeler, hayatın bize sunduğu bir dersin parçasıdır.

Bazen bir şiir, kalpte kilitli kalan duyguları açığa çıkarır. Kimi zaman bir dize, içimizde susturduğumuza tercüman olur:

Her şey zamanında, güzel sevdiğim
Artık bu sevdaya gerek kalmadı
Zaman cazibeni aldı götürdü
Bende gürp gürp atan yürek kalmadı

Bir zamanlar neye baksam, sen vardın
Başka bir şey yoktu, dünyam kadardın
Dopdolu sevgimi boşa çıkardın
Aşk yalanmış, başka gerçek kalmadı

Hayaller, sevgiler nereye gitti
Boşluklar, hiçlikler cana tak etti
Her şey iç dünyamda yaşandı, bitti
Suçu yüklemeye felek kalmadı

Aşk olmazsa, hayat hayat olmuyor
Sevgi gelişmeye fırsat bulmuyor
Ne yapsan da aşkın yeri dolmuyor
Kalbe anlam katan destek kalmadı

Bildiğim bir şey var, hayata dair
Hayat bir masaldır, aşk sa bir şiir
Yalan olsa bile aşk güzel şeydir
Aşksız yaşamaya istek kalmadı

Zaman bazen bize fark ettirmeden akar gider. Kaybettiklerimizi fark ettiğimizde, aslında geride bir şey bırakmadığımızı görürüz. Dünün duyguları bugün aynı yoğunlukta hissedilmeyebilir. İnsan, bir zamanlar anlam yüklenmiş hislerin solup gitmesini hayretle izler. Zamanında verilmemiş bir karar, söylenmemiş bir söz, tutulmamış bir el belki de geri dönülemez kayıpların sebebi olur.

Ama yine de hayat, aşk ve zaman iç içedir. Belki de geride bıraktığımız şeyler, hayatın büyük resmindeki doğru yerleridir. Belki de zamansızlıkta kaybolan ama döndüğümüzde anlamını yitiren parantezlerimiz, hayatın bize sunduğu en değerli öğreticilerdir.

Siz de döndüğünüzde anlamını yitirmiş parantezlerle karşılaştınız mı? Belki de bir şairin dizelerinde kendinizi bulmuş, susturduğunuz duyguların fısıldayan sesiyle yüzleşmişsinizdir. Hayatın sunduğu her duygunun zamanında ve yerinde yaşanması dileğiyle...