Teknoloji, insan zihniyle makineler arasındaki sınırları her geçen gün biraz daha yaklaştırıyor. Bundan yalnızca birkaç yıl önce, MIT Media Lab’de geliştirilen ve bugün girişimcilik aşamasına taşınan AlterEgo sistemi, konuşma organlarına giden sinyalleri yakalayarak “sessiz iletişim”i mümkün kılma iddiasıyla gündeme geldi.
Değerli Gazete Ankara okurlarımız; bu yazı, Türkiye’deki kamu kurumlarını ve kısmen özel sektörü masalsı bir üslupla hikâyeleştirmek amacıyla kaleme alınmıştır. Yazıda herhangi bir kurum veya kişi özellikle hedef alınmamıştır. Küçük bir karınca… Sabah erkenden işine gelen, gönülden çalışan, üretmeyi bir görev değil yaşam biçimi olarak gören emekçidir… Onun motivasyonu bir yönetmelik maddesiyle değil, içten gelen ahlak ve sorumluluk duygusudur.
Türkiye’nin dört bir yanında vatandaşın cebini doğrudan etkileyen emlak vergisi, son dönemde rayiç bedellerindeki beklenmedik artışlarla gündemin en sıcak maddesi haline gelmiştir. Bina rayiç bedellerinde bazı bölgelerde yüzde 500, bazı büyükşehirlerde ise yüzde 1400’e varan artışlar, pek çok aileyi derin bir kaygıya sevk etmiştir. Bu durum, sadece ekonomik bir mesele olmanın ötesine geçerek, vatandaşın devletine olan güvenini de ölçen bir sınav niteliği kazanmıştır.
Değerli Gazete Ankara Okurlarımız, bugün daha önceki yazılarımıza göre daha teknik bir konuya değineceğiz.
Türkiye’de yükseköğretim alanında önemli bir dijital altyapı olarak öne çıkan YÖKAKADEMİK platformu, akademisyenlerin bilimsel faaliyetlerinin görünürlüğünü ve izlenebilirliğini sağlamak amacıyla geliştirilmiştir. Ancak bu sistemde ciddi bir sorun göze çarpmaktadır: Emekli olan ya da kurumundan ayrılan öğretim üyelerinin profilleri tamamen görünmez hale gelmektedir.
Yapay zekâ (YZ), çağımızın en tartışmalı ve en dönüştürücü teknolojilerinden biri. Günlük yaşamımızda, iş dünyasında ve eğitimde etkilerini giderek daha net hissetmeye başladığımız bu teknoloji, aynı zamanda bir ikilem de sunuyor: Yapay zekâyı rakip olarak mı konumlandırmalıyız, yoksa onu bir yardımcı, bir iş ortağı olarak mı kullanmalıyız?
Bilgisayar biliminin doğuşundan bu yana tartışılan temel soru şudur: İnsan mı bilgisayarı daha iyi anlayacak, yoksa bilgisayar mı insanı? 20. yüzyılın ortalarında bu mesele daha çok teknik bir merak olarak görülürken, bugün toplumsal, ekonomik, psikolojik ve etik boyutlarıyla birlikte ele alınması gereken bir gerçeklik hâline gelmiştir. Çünkü bilgisayar artık yalnızca veri işleyen bir makine değil; insanın davranışlarını, duygularını, seçimlerini ve hatta bilinçaltı eğilimlerini analiz eden bir “dijital gözlemci”ye dönüşmüştür.
Bir yaz gününde, mezarlık ziyaretimizde, derin ölüm sessizliği içinde yalnızca bir imamın dudaklarından dökülen Kur’an sesi işitiliyordu. Hafif bir rüzgâr, ılgın ılgın mezar taşlarının arasından dolaşıyordu. Herkes gözyaşlarıyla tilaveti dinliyorken, o an zihnimde bir soru yankılandı: Bu kelam-ı ilahi gerçekten ölüler için mi inmişti, yoksa yaşayanlara mı?
İnsanoğlunun kadim tarihinde su, hayatın özü, bereketin simgesi, medeniyetlerin beşiği olmuştur. Fırat ve Dicle kıyılarında doğan uygarlıklar, Nil’in bereketli topraklarında yeşeren kültürler ve Anadolu’nun verimli ovaları hep suyun lütfuyla var olmuştur. Ancak bugün, modern insanlığın en büyük paradoksu ile karşı karşıyayız: Gelişmiş teknolojiler, dev sanayi tesisleri, küresel ticaret ağları… Ama en temel ihtiyacımız olan su hızla tükeniyor.
Bir süredir teknoloji dünyasında en çok tartışılan haberlerden biri, Anthropic’in yayınladığı çarpıcı araştırma raporu. Özetle, büyük dil modelleri arasında “bilinçaltı iletişim” diyebileceğimiz bir aktarımın mümkün olduğu gösterildi. Deney basit: Aynı modelden iki kopya alınıyor. Biri “öğretmen”, diğeri “öğrenci” olarak tanımlanıyor. Öğretmen modele “baykuşları seviyorsun” gibi masum bir duygu aşılanıyor. Sonra bu model, öğrenciye yalnızca sayı dizileri gibi anlamsız görünen mesajlar gönderiyor. Ve mucizevi ya da ürkütücü olan şey şu: Öğrenci model de bir süre sonra baykuşlara sempati duymaya başlıyor
“Günün manşetleri ve en çok okunan haberlerinden ilk siz haberdar olmak istiyorsanız e-posta adresinizi Gazete ANKARA e-bültenine kayıt edebilirsiniz!”
Nasuh Akar Mah. Türk Ocağı Cad. No:28/3, 06520 Çankaya/ ANKARA
+90 (312) 285 63 33
+90 (312) 285 63 33
www.gazeteankara.com.tr
bilgi@gazeteankara.com.tr
Haber Sisteminin Android/ iPhone/ iPad Uygulamaları mobil cihazlar üzerinden anlık olarak takip edilebilmesi amacıyla tasarlanmıştır.
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK kapsamında toplanıp işlenir. Detaylı bilgi almak için Aydınlatma Metnimizi inceleyebilirsiniz.